سنجش اثرات آنتی‌اکسیدانی و محافظتی گیاه بادرشبو (Dracocephalum moldavica) بر سمیت القاء شده توسط پپتید بتا آمیلوئید در سلول‌های PC12

مقدمه: تجمع بیش‌ازحد پپتید بتا آمیلوئید، جزء اصلی پلاک‌های پیری در بیماری آلزایمر، از طریق القای استرس اکسیداتیو باعث مرگ نورونی می‌گردد. گیاهان دارویی از خانواده نعناعیان دارای فعالیت آنتی‌اکسیدانی می‌باشند. به‌علاوه ویژگی‌های حفاظت عصبی گونه‌های دیگر این خانواده گزارش شده است. مواد و روش‌ها: قسمت‌های هوایی گیاهان با اتانول و آب با استفاده از روش ماسراسیون عصاره‌گیری شدند. فعالیت آنتی‌اکسیدانی عصاره توسط مهار رادیکال 2،2-دی فنیل-1-پیکریل‌هیدرازیل ارزیابی گردید. سلول‌های PC12، با غلظت‌های مختلف عصاره در محیط کشت یک ساعت قبل از انکوباسیون با پپتید بتا آمیلوئید انکوبه شدند. سمیت سلولی و نشانگرهای زیستی استرس اکسیداتیو 24 ساعت پس از افزودن پپتید بتا آمیلوئید توسط سنجش MTT مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: BHT در سه غلظت 0/01، 0/1 و 1 میکروگرم بر میلی‌لیتر فعالیت ضد رادیکالی بالاتری نسبت به عصارۀ بادرشبو داشت. اگرچه در غلظت‌های بالاتر، عصاره گیاه یک فعالیت ضد رادیکالی بالاتری را نسبت به BHT نشان داد. عصاره گیاه در محدوده غلظت‌ 100- 0/01 میکروگرم بر میلی‌لیتر هیچ اثر سمی‌ای را بر روی سلول‌های  PC12 نشان نداد. عصاره گیاه در غلظت‌های 1، 10 و 100 میکروگرم بر میلی‌لیتر سلول‌ها را در برابر سمیت بتا آمیلوئید محافظت نمودند و در غلظت 10 میکروگرم بر میلی‌لیتر توانست از تغییرات نشانگرهای زیستی استرس اکسیداتیو القاء شده توسط بتا آمیلوئید جلوگیری نماید. نتیجه‌گیری: عصاره گیاه بادرشبو از سمیت پپتید بتا آمیلوئید از طریق مهار مسیرهای استرس اکسیداتیو جلوگیری می‌کند و شاید در درمان بیماری آلزایمر مفید باشد.